Ποίηση λαϊκή και λόγια – Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ»
Το Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης «Λυχνοστάτης» στο πλαίσιο του φετινού εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2020 με τίτλο «Μουσεία για την ισότητα: Πολυμορφία & Κοινωνική συνοχή», παρουσιάζει στο διαδίκτυο και σε πρώτη προβολή 2 μικρού μήκους ταινίες σε σκηνοθετική επιμέλεια Γιάννη Μαρκάκη και παραγωγή του Μουσείου «Λυχνοστάτης» (2020). Η διλογία με τον γενικό τίτλο «Ποίηση λαϊκή και λόγια» ασχολείται με την ποικιλομορφία της ποιητικής έκφρασης στην Κρήτη και περιλαμβάνει τις ταινίες «Πεταλούδες στον ουρανό: οι κρητικές μαντινάδες» (διάρκεια 15’) και «Λόγια σπαρμένα: Λέσχη Ποίησης Ηρακλείου» (διάρκεια 14’). Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες στην ψηφιακή πλατφόρμα vimeo και στη σελίδα facebook του Μουσείου από τη Δευτέρα 18 Μαΐου και μέχρι και την 10η Σεπτεμβρίου.
https://www.facebook.com/cretanopenairmuseum
Στην πρώτη ταινία «Πεταλούδες στον ουρανό» μιλούν για τη μαντινάδα ως ποιητική φόρμα, τη διαδικασία δημιουργίας και μετάδοσής της καθώς και τη θέση της στη ζώσα πολιτιστική πραγματικότητα της Κρήτης, γνωστοί ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, τραγουδιστές και μαντιναδολόγοι όπως οι: Eρατ. Καψωμένος, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Γιώργ. Μαρκάκης, Κωστ. Λαγουδιανάκης και Αριστ. Χαιρέτης (Γιαλαύτης). Η ταινία – που έχει γίνει με την οικονομική στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης – ενσωματώνει αποσπάσματα από προγενέστερες ταινίες και αποτελεί συνοδευτικό υλικό του φακέλου για τη μαντινάδα που έχει συνταχθεί από το Μουσείο και έχει ήδη υποβληθεί για έγγραφή στον εθνικό κατάλογο άυλης κληρονομιάς.
Η δεύτερη ταινία «Λόγια σπαρμένα» καταγράφει τη δράση της Λέσχης ποίησης Ηρακλείου και την ενεργό συμμετοχή της στα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης επί μία δεκαπενταετία (2006-2020).
Η συλλογικότητα και η δημιουργική διάθεση των μελών της ομάδας που εκτείνεται πέρα από την ποίηση και σε άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης (φωτογραφία, θέατρο, τραγούδι, ζωγραφική) οδηγεί τη Λέσχη ποίησης Ηρακλείου σε παρεμβάσεις στην τοπική κοινωνία και την εκπαιδευτική κοινότητα. Χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό ο σκηνοθέτης –και ένας εκ των συντονιστών της Λέσχης- αναδεικνύει τη γλώσσα ως το εργαστήρι του ποιητή, την παράδοση και τη φύση ως τα καταφύγιά του, ενώ ο τόπος και η παιδική ηλικία παραμένουν οι καταγωγικές του πατρίδες.